De laatste etappes

De voorlaatste etappe van vandaag was wat ze in wielertermen een "sur place" noemen: de overtocht met de ferry Harwich - Hoek van Holland. Omdat alle nacht-overtochten volgeboekt waren, heb ik noodgedwongen de dagboot moeten nemen die pas om ong. 17.00 in HvH aankwam, waardoor ik nu nog één keer mijn tentje heb moeten opslaan en wel in Delfgaauw bij Pijnacker. In het donker gaan fietsen is geen optie en ik wil mijn rondje wel volledig op de fiets afmaken.

Na de overnachting op de camping bij de paardenrenbaan van Fakenham ben ik dinsdag verder gegaan in Nordfolk; na een goede fietsdag terechtgekomen op een nieuwe minicamping waar een jong stel een jaar geleden mee begonnen was. Woensdagochtend daar net alles nog nagenoeg droog in kunnen pakken maar na een half uurtje fietsen, vielen de eerste druppels en dat werd al snel een enorme bui van wel drie uur lang. In die tijd heb ik naar mijn idee alle regen over me heen gekregen, die me in de voorgaande vier weken grotendeels gespaard is gebleven. Af en toe was het één groot grijs gordijn van regen. Dat maakte het fietsen er niet gemakkelijker op en zeker niet het zoeken van richtingbordjes en de kaart lezen. Mijn kaarten zitten in een prima waterdichte kunststofhoes op mijn stuurtas, maar alle regendruppels daarop en mijn beregende brillenglazen verhoogden niet bepaald de leesbaarheid.
Gelukkig was de regen na een uur of drie over en kwam de zo'n weer snel tevoorschijn. Daarmee verdwenen ook mijn sombere gedachten over het weer moeten zoeken naar een B&B en kwam toch het opzetten van mijn tentje weer in beeld. Die dag fietste ik namelijk ten zuiden van Ipswich in de richting van Colchester en een dag of tien geleden had iemand me onderweg aangeboden om mijn tentje bij haar in de boomgaard te zetten als ik daar in de buurt was; toevallig was dat woensdag net het geval. Ik was die dame met een familielid tegengekomen bij één van die fameuze anti-auto/-motor hekjes, die ontworpen en geplaatst zijn door echte fietshaters; zo af en toe paste zelfs mijn stuur er niet tussen, laat staan de rest van je fiets met alle bagage. Meestal ontstaat dan het bekende praatje van "where are you going to and where do you come from" en wordt er wat info en tips uitgewisseld over de kaarten, slechte stukken van de route en mogelijke overnachtingsplekken. Ze gaf me naam en adres en telefoonnummer en ieder ging weer haar/zijns weeg.
Dat herinnerde ik me woensdag, dus ik heb haar gebeld: voicemail! Wat nu? Eerst nog maar even doorfietsen en later nog eens proberen. Bij toeval hoorde ik een keer wel mijn telefoon overgaan in mijn stuurtas en jawel, van harte welkom. De route uitgelegd en koers gezet naar East Bergholt. Wat bleek? Ze woonde daar met nog 40 - 50 anderen samen in een "community" in een heel oud klooster met heel veel bijgebouwen, enorme tuinen en een grote boomgaard. Allerlei mensen van oud (de oudste was 94) tot jong, alleenstaanden, stellen, gezinnen woonden daar, gewone mensen met gewone beroepen maar met iets ander ideeën over de individualistische samenleving. Ik mijn tentje daar opgezet tussen de fruitbomen en op uitnodiging ook meegegeten: om 18.30 ging de grote bel en kwam iedereen voor het diner; voor één gast meer zat er genoeg in de pannen.
's Avonds nog meegeweest naar een zeer bijzondere manier waarop in de grote kerk tegenover dit klooster de vijf grote klokken geluid worden: deze klokken zijn op de begane grond in een open gebouwtje "op zijn kop" bevestigd, dus met de klepel naar boven. Vijf mensen bewegen en luiden de klokken met de hand: de centraal staande leider met de grootste klok geeft de anderen signalen voor de snelheid en de kracht waardoor er een melodie ontstaat. Dit schijnt het enige stel klokken van deze grootte ter wereld te zijn waar op deze manier (al eeuwenlang) de klokken worden geluid. Iedere zondagmorgen en bij begrafenissen en trouwerijen worden de klokken zo geluid. Kijk maar eens op internet onder East Bergholt church bells. Ik heb er ook wel een kort filmpje van.
Mijn urine moest ik middels een kannetje deponeren in een verzamel-yerrycan en poepen moest in de bio- compostton: na gedane arbeid het gebruike wc-papier en een handje houtsnippers erbij en dat levert prima compost op voor de tuin. Een heel bijzondere ervaring daar. Zie internet: East Bergholt - the Great Hall.
Donderdag naar Ramsey vlakbij Harwich gefietst en daar op een simpele camping bij de plaatselijke Castle Inn gestaan.
Daar is Esther me ook op komen zoeken vanuit Cambridge. Ze had haar vouwfiets meegenomen en na eerst wat gedronken te hebben, wilden we mijn fietsroute naar de veerhaven eerst even verkennen en daarna een restaurantje gaan zoeken in het oude centrum van Harwich. Helaas, vouwfietsje had een lekke band. Dat was de eerste band die ik moest plakken vanaf het moment dat ik vorig jaar aan de tocht van ruim 6000 km begonnen was. Helaas is het ook nog niet eens goed gelukt want het bleek een gaatje op een vervelende plek, precies naast het ventiel; regelmatig pompen dus. In de stad hebben we lekker en gezellig gegeten in een gemoedelijk restaurantje, waarna Esther weer ca 120 km terug moest naar Cambridge.
Vanmorgen dus al vroeg uit de veren om op tijd bij de veerboot te zijn. Gelukkig heb ik nog een plekje in de comfort suite kunnen regelen; voor € 15,- heb je een luxe fauteuil in een rustige ruimte en zijn gedurende de hele overtocht koffie, thee, frisdranken, wijn, bier, vers leesvoer, Wifi etc. inbegrepen.

Nu rest dus morgen nog een laatste etappe van ongeveer 100 km naar Hoogland en dan zit mijn tocht er op. Het was een geweldige belevenis, zowel dit jaar als vorig jaar. Veel bijzondere ervaringen opgedaan, soms afgezien tot en met zware etappes, kou geleden in de regen, veel genoten van veel mooi weer, van prachtige landschappen, natuur, steden, gebaald van foutrijden en zoeken naar niet of verkeerd geplaatst bordjes, onzekerheid over slaaplocaties, ergernis over Engelse "static caravan parks", waar tenten niet geaccepteerd worden, niet te passeren hekjes etc. Gelukkig heel veel ups, ook letterlijk wat betreft de ontelbare hellingen, en soms ook downs. Toen het mis ging met mijn achterwiel, heb ik echt gedacht dat dat het einde van mijn tocht was en enorm getwijfeld wat ik moest doen: doorgaan met alle risico's van dien of teruggaan? Gelukkig is het dankzij de inspanningen van Agaath, Esther en Kjell allemaal in technische zin goed gekomen. Over de financiële afwikkeling ervan ga ik nog een robbertje stoeien met mijn fietsenhandelaar of met de fabrikant. Mijn reisverzekering stelt dat mijn fiets als vervoermiddel diende voor mijn reis en dat valt niet onder de verzekering, als ik hem achterop de auto had meegenomen, dan was het als "bagage" beschouwd en dat is wel verzekerd. Helaas, zo zijn de voorwaarden.

Hartelijk dank aan iedereen die gereageerd heeft. Ik vond het leuk, al die grappige, bezorgde, bemoedigende, humoristische, lieve, etc. etc. reacties.
Ik vind het fijn om mijn ervaringen op te schrijven en hoop dat mijn verhalen niet te lang een saai waren. Bedankt dat jullie ze wilden lezen.

Genoeg gemijmerd en geëvalueerd. Morgen het laatste stuk naar Hoogland.
Mijn teller voor deze tocht staat nu op 2743 km, met nog ca 100 km te gaan, worden dat er bijna 2850 km.
Inclusief de tocht van vorig jaar van 3830 km zit "het rondje Noordzee", waarvan ik lang gedroomd heb, er na 6680 km dus bijna op.
Het was geweldig om het in goede gezondheid te kunnen doen!

Het ga jullie allemaal goed!

Kees